وبلاگ

دیالیز کلیه طول عمر افراد مسن را افزایش نمی دهد

نوعی از بیماری کلیوی وجود دارد که در آن کلیه ها نمی توانند وظایف خود را به درستی انجام دهند و یا به طور کلی از کار می افتند. بیماران مبتلا به این بیماری یا باید تحت پیوند کلیه قرار بگیرند و یا اینکه از روش دیالیز کلیه برای درمانشان استفاده شود. گروه های سنی مختلفی ممکن است در معرض این بیماری قرار گیرند، اما افراد مسن به دلیل کاهش قدرت سیستم بدنشان بیشتر از این بیماری رنج می برند و میزان مرگ و میر این بیماری در افراد مسن مبتلا به آن بیشتر می باشد.

منظور از دیالیز کلیه چیست؟

منظور از دیالیز فرایندی می باشد که در آن، ترکیب موادی که در یک محلول حل می شوند در معرض محلول دیگری که با استفاده از غشای نیمه تراوا از یکدیگر جدا می شوند، قرار گرفته و تغییر پیدا می کند. مولکول های تشکیل دهنده آب و موادی که وزن مولکولی اندکی دارند، توانایی عبور از منافذ غشا را دارند اما موادی که وزن مولکولی بالایی دارند، مانند پروتئین ها، توانایی عبور از غشا را نخواهند داشت. این فرآیند در درمان بیمارانی که از نارسایی های کلیوی رنج می برند، مورد استفاده قرار می گیرد. دیالیز کلیه در بیماران کلیوی زمانی شروع می شود که میزان نیتروژن اوره در سرم خون آنها به هفتاد تا صد میلی گرم در دسی لیتر برسد و یا اینکه میزان کلیرانس کراتینین در این بیماران به کمتر از پانزده تا بیست میلی لیتر در دقیقه برسد. برای درمان بیماری dialysis روش های همودیالیز، دیالیز پیوسته آهسته و دیالیز صفاقی وجود دارد که روش همودیالیز متداول ترین روش برای درمان بیماری های کلیوی می باشد.

آیا طول عمر افراد مسن با دیالیز زیادتر می شود؟

امروزه با توجه به اینکه سن جمعیت روز به روز در حال افزایش میباشد، تعداد افراد مسنی که دچار بیماری های کلیوی می شوند، نیز در حال افزایش می باشد و این افراد برای جبران نارسایی های کلیوی خود نیاز به پیوند و یا دیالیز کلیه دارند. به طور میانگین میزان امید به زندگی در افرادی بالاتر از شصت و پنج سال سن دارند و دچار بیماری کلیوی می باشند، بین 3 تا 5 سال می باشد که این مقدار خیلی کمتر از امید به زندگی افرادی می باشد که دچار این بیماری نبوده و تحت فرآیند دیالیز کلیه قرار نمی گیرند. به طور کلی افزایش سن، تاثیر مستقیمی در کاهش طول عمر افراد دیالیزی دارد. افراد مسن به دلیل دارا بودن بیماری هایی به غیر نارسایی های کلیوی، بیشتر مورد توجه پزشکان قرار دارند و همواره توصیه می کنند که این بیماران برای جلوگیری از افسردگی به طور مرتب ویزیت شوند.

بیماران دیالیزی مسن با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند؟

دیالیز کلیه در بیماران کلیوی عوارضی را در پی دارد که این عوارض در بیماران مسن به دلیل دارا بودن بیماری دیگر، ممکن است بیشتر باشد. از مهم ترین و قابل توجه ترین عوارض این بیماری موارد زیر می باشد:

·         سوء تغذیه: یکی از مهمترین عوارضی که بیماران کلیوی که تحت دیالیز قرار می گیرند، سوء تغذیه می باشد که این عارضه در بیماران مسن، شیوع بیشتری خواهد داشت. دلایل گوناگونی برای وقوع سوء تغذیه در این بیماران وجود دارد که یبوست، بستری شدن های مداوم و مکرر، عوارض داروهای مصرفی، افسردگی، نداشتن اطلاعات درست در تغذیه این بیماران و… برخی از دلایل سوء تغذیه داشتن این بیماران می باشد.

·         عفونت: افراد مسنی که تحت درمان دیالیز قرار می گیرند، به دلیل اختلالاتی که در سیستم ایمنی آنها رخ می دهد و همچنین سوء تغذیه های مداوم، بدن آنها بیشتر مستعد عفونت می باشد. متداول ترین عفونتی که در این بیماران رخ می دهد، عفونت راه های عروقی می باشد. عفونت ها، تاثیر بسیار زیادی در کاهش عمر این بیماران دارد، به همین توجه به آن از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشد.

·         خونریزی های گوارشی: این بیماران تا حد زیادی در معرض خونریزی های گوارشی قرار دارند. یکی از مهمترین و اصلی ترین دلایل برای خونریزی های دستگاه گوارش این بیماران «گاستریت» می باشد.

·         افسردگی: بیماران دیالیزی، به شدت در معرض افسردگی قرار دارند. این عارضه به حدی اهمیت دارد که عدم توجه به آن می تواند منجر به بستری شدن و حتی مرگ این بیماران شود.

انواع دیالیز کلیه

فرآیند دیالیز به طور کلی در 2 نوع همودیالیز و دیالیز پروتنیل می باشد که هر کدام از این روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. انتخاب نوع دیالیز بر عهده بیماران می باشد، به طوری که بیماران باید با توجه به شیوه زندگی خود، بیماری های دیگر، میزان مسئولیت پذیری که در فرآیند درمانی خود دارد و… یکی از این 2 نوع روش درمانی را انتخاب نماید.